SOLO.

To “solo” είναι ένα βίντεο που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του HackAthens 2020, "What Comes After?", για τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Πρόκειται για μια ψηφιακή εφαρμογή που απευθύνεται σε όσους/όσες βίωσαν και πρόκειται να βιώσουν τη συνθήκη της ενικής αστικής απομόνωσης.
Η διαδικασία ανάπτυξης και σχεδιασμού της εφαρμογής βασίζεται στην έρευνα και τον αναστοχασμό γύρω από τη σχετικότητα του χρόνου, τη θεμελιώδη σημασία των αισθήσεων της αφής και της όσφρησης, τη διαπραγμάτευση των ορίων του πραγματικού σε σχέση με το μεταφυσικό και, κατ’ επέκταση, το δίλημμα παραμονής στην παρούσα συνθήκη ή μετάβασης σε άλλη.
Έχει η μοναξιά χρόνο, άρωμα και υφή; Ή χαρακτηρίζεται από την παντελή απουσία τους; Μπορούμε να ψηφιοποιήσουμε το συναίσθημα;
Μπορούμε να βιώσουμε τον χρόνο μέσα από τον χρόνο διαφόρων λογοτεχνικών έργων; Χακάρεται το ρολόι;
Είναι το δέρμα μια αυτόνομη επιθυμητική μηχανή με τη δική της νοημοσύνη; Έχει το δέρμα agency; Και αν ναι, μπορούμε να την χακάρουμε; Η μοναξιά είναι μόνο οι περιορισμοί της σάρκας μας ή και κάτι άλλο;
Πώς μπορούμε να αναπαραγάγουμε μυρωδιές ψηφιακά;
Πώς οδηγούμαστε solo προς την αυτογνωσία;
Αν γίνουμε φως, αν αποσωματοποιηθούμε, αν περάσουμε σε μια άλλη διάσταση, θα είμαστε solo;

“Solo” is a video work commissioned by Onassis Stegi in the context of HackAthens 2020, :What Comes After?". 
Solo is a digital application for those who have experienced, and are yet to experience, urban solitary confinement.
The app’s R&D process is based on research and reflection upon the relativity of time, the fundamental significance of human touch and smell, the debated boundaries between the real and the metaphysical, and thus the question of whether to remain in the current condition or to move forward to another.
Does loneliness have time, smell, and texture? Or is it characterized by the complete absence of such qualities? Can we digitize emotions?
Can we experience time through the time of literary works? Does the clock get hacked?
Is the skin an autonomous desiring-machine with its own intelligence? Does the skin have its own agency? And if so, can we hack it? Is loneliness just the boundaries of our flesh, or something more than that?
How can we digitally reproduce smells?
How do we lead ourselves towards self-awareness?
And if we become light, if we disembody ourselves, if we move to another dimension, will we still be solo?
​